گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
افزایش روز افزون زباله‌گردی در تبریز به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توان به سادگی از کنار این معضل عبور کرد. الگوی زباله‌گردی تغییر کرده‌است؛ جمعیت زباله گردی به سمت زنان و کودکان در حال گسترش است.
به گزارش مطبوعات محلی، طبق آمارها، روزانه ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ تن زباله در کلانشهر تبریز تولید می‌شود و تخمین زده می‌شود که حدود یک هزار و ۵۰۰ نفر به زباله‌گردی و جمع‌آوری پسماند خشک مشغول باشند و گفته می‌شود این اقتصاد سیاه که به طلای کثیف نیز مشهور است در کلان‌شهرها رونق بیشتری دارد.
افزایش روز افزون زبالهگردها در تبریز که علت اصلی آن بیکاری و فقر است، نه‌تنها سلامت خود زبالهگردها را تهدید می‌کند، بلکه به عنوان معضلی اجتماعی، چهره زشتی به شهر بخشیده است.
زبالهگردها عموماً به صورت پیاده با حمل گونی، گاری دستی، سه چرخه موتوری و وانت بار اقدام به زباله گردی می‌کنند.
بنا بر گفت‌وگوی میدانی که از میان ۱۰۰ زباله‌گرد در مناطق مختلف انجام دادیم، حدود ۸۰ درصد زباله گردها سرپرست خانواده هستند و ۲۰درصد نیز به کمک اعضای خانواده اقدام به جمع‌آوری زباله می‌کنند که اکثر این افراد در دو سال پیش وارد این شغل شده‌اند.
زباله‌گردی زنان و کودکان در شهر اولین‌ها بسیار افزایش یافته است و متخصصین بهداشت، آن را زنگ خطری می‌داند که به صدا درآمده است.
«شیرین پهلوانی»، متخصص بهداشت به فارس نیوز می‌گوید: «جان زبالهگردها در خطر است چراکه انواع بیماری‌های واگیردار می‌تواند از این طریق برای خود زبالهگردها و جامعه خطرآفرین باشد».
به گفته شیرین پهلوانی در پدیده زباله‌گردی جنبه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی قابل توجه است و شاید تعداد کسانی که از روی ناچاری دنبال این کار هستند انگشت شمار باشند، اما هنگامی که معاش انسان به عنوان اصلی‌ترین نیاز در خطر بیافتد چنین کارهایی دور از نظر نخواهد بود.
یک جامعه شناس نیز پدیده زباله‌گردی را روی سیاه فقر دانسته و می‌گوید: «هر روز موقع رفتن به بیرون از خانه و محل کار نوجوانان، جوانان و مردان میانسال و مسنی را می‌بینیم که کیسه به دوش داخل سطل های زباله سطح شهر را می‌گردند».
سعید بیات اضافه می کند: «زبالهگردها برای کسب لقمه‌ای نان برای خود، خانواده و زن و فرزندانشان سطل‌های زباله‌ای که بوی تعفن آن مشام هر عابری را آزار می‌دهد، می‌جویند که متاسفانه این نانی است که به قیمت ابتلا به بیماری‌های پوستی، ریوی و حتی خونی تمام می‌شود».
او معتقد است: «همه در چرخه تولید منفعت می‌برند جز کودکان و زنان زباله‌گردی که سلامت‌شان نیز به خطر می‌افتد که البته در بلند مدت خطراتی برای کل جامعه خواهد داشت».
پیش از این زباله‌گردی محدود به معتادان و مطرودان اجتماع بود ولی اکنون الگوی زباله‌گردی تغییر کرده‌است؛ اگر از تاجران و مافیای این شغل بگذریم خواهیم دید که جمعیت زباله گردی به سمت زنان و کودکان در حال گسترش است، زنان و کودکانی که گرفتار سطل‌های زباله شده اند و چهره‌هایشان خیلی زود شکسته و دستانشان خیلی زود زمخت شده است.
