گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
همزمان باسالگرد تجمعات قلعه بابک فعالین حرکت ملی آذربایجان با احضار، تهدید و بازداشت نهادهای امنیتی ایران روبرو می باشند.
بنا بر گزارشها،شهرستان کلیبر و محوطه های ورودی قلعه بابک به پادگان نظامی تبدیل شد.
در همین خصوص سایت کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی روز شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۸ با علی عزیزی، فعال ملی آذربایجان در اورمیه مصاحبه ای انجام داده که متن کامل آن به شرح زیر است.
آغاز این گردهمایی به چه زمانی بر می‌گردد؟
“بعد از پایان جنگ ایران و عراق، ترک‌های آذربایجانی، از سیاست‌های جمهوری اسلامی قطع امید کردند و از تحقق خواسته‌های خود ناامید شدند و بر همین اساس جنبش‌های مختلف مانند جنبش دانشجویی شکل گرفت تا خواسته‌های خود را مطالبه کنند.
یکی از مکان‌هایی که فعالان آذربایجانی در آن درخواست‌های خود را مطالبه کردند و مراسماتی را شکل دادند قلعه بابک بود که تقریبا از اوایل دهه ۷۰ آغاز شد و از اواخر این دهه تا اوایل دهه ۸۰ به اوج خود رسید و چون ترک‌ها از نمادها و عرصه‌های نمادین به نحو احسن استفاده می‌کنند، یک قلعه یک مزار یا یک مکان بهانه‌ای می‌شود که خواسته‌های خود را مطالبه کنیم.
بیشترین جمعیت حاضر شده در مراسم قلعه بابک در سال‌های ۸۱ و ۸۲ بوده که بعد از سال ۱۳۸۲ عملا ایست بازرسی گذاشتند و راه های دسترسی به این مکان را در روزهای مراسم محدود کردند.”
فعالان در این گردهمایی چه خواسته‌هایی را مطرح می‌کنند؟
“تحصیل به زبان مادری، رفع تبعیض‌های اقتصادی و سیاسی علیه تُرک‌ها، تاسیس تلویزیون ۲۴ ساعته و حتی اداره کشور به صورت فدرالی از جمله‌های خواسته‌هایی است که فعالان در این مراسم طرح می‌کنند و حتی در سال ۸۲ بیانیه‌ای به ۳ زبان ترکی، فارسی و انگلیسی ارائه شد.
بر طبق اصل ۲۷ قانون اساسی برپایی تجمعات و راه پیمایی‌ها به شرط آنکه کسی اسلحه‌ای حمل نکند و خلاف مبانی اسلام نباشد، آزاد اعلام شده‌است. با این حال چرا با این قبیل اجتماعات برخورد می‌شود؟
معمولا در همه تجمعات بر خلاف اصل گفته شده با اجتماع کنندگان برخورد می‌شود و این یک رویه کلی هست که هر تجمع انتقادی با سرکوب همراه می‌شود و با اینکه این تجمع در خارج از شهر شکل می‌گیرد و در جایی است که مشکل امنیتی وجود ندارد، اما برخوردها به دلیل افزایش تعداد شرکت‌کنندگان شدت گرفته تا جایی که با ایست بازرسی‌ها در ورودی شهرهای منتهی به این مکان، هر ساله از برگزاری تجمع جلوگیری می‌کنند.
ما هر ساله شاهد برخورد با اجتماع کنندگان هستیم. در سال ۸۳ بیش از ۱۰۰ نفر را بازداشت کردند و به عنوان نمونه در سال گذشته (۹۷) چندین تن بازداشت شدند. آقایان ابراهیم نوری، عباس لسانی، رحیم غلامی، جعفر رستمی، کیومرث اسلامی و تعدادی دیگر که الان همه اسامی‌شان خاطرم نیست بازداشت شدند.”
امسال به چه نحوی برگزار شد؟
“نیروهای امنیتی با تماسی که از چند روز قبل با بسیاری از فعالان گرفتند تهدید کردند که افراد در این مراسم شرکت نکنند و در صورت حضور در این مراسم با مشکل مواجه خواهند شد و امسال نیروهای امنیتی فقط به خانواده‌ها اجازه ورود می‌دادند و به جوان‌هایی [افراد مجرد] که می‌خواستند در محل حاضر شوند اجازه حضور ندادند. نیروهای لباس شخصی و انتظامی با پرخاشگری از شهروندان می خواستند که محل را ترک کنند.”
ممنون از شما که این فرصت را در اختیار مان گذاشتید.
“من هم از شما تشکر می‌کنم و به امید آزادی تمامی زندانیان سیاسی-عقیدتی در ایران”
