گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
آذربایجان در قره باغ دارای حقایق تاریخی و حقوق بین الملل در مقابل ارمنستان است و این حقوق هرچه زودتر باید رعایت گردد. جنگی که سی سال است بین آذربایجان و ارمنستان جریان دارد، قبل از هر چیز جنگ کلمات و ارتباطات رسانه ای است.
مطبوعات جانبدار، ارمنستان را آخرین سنگر مسیحیت در منطقه می نامند که توسط مسلمانان خونریز آذربایجان مورد هجوم واقع شده است، افکار عمومی وسیعا با ارتباطات سیاسی تهاجمی ارمنستان که حقایق تاریخی و قوانین بین المللی را قبول نمی کند منحرف شده است تا اشغال قره باغ را توجیه کند. منطقه ای که هنگام فروپاشی اتحاد شوروی و استقلال یافتن اقمار آن در سال ۱۹۹۱ از آذربایجان دزدیده شده .
در این جنگ، دستکاری تاریخ جایگاه مخصوص دارد. بیان اینکه «استالین قره باغ را به آذربایجان ضمیمه کرده» به آرامی در صفحات مطبوعات فرانسه جریان می یابد و بفکر کسی هم نمی رسد که این یک دروغ آشکار است. در حقیقت اسناد و آرشیوها عکس آنرا ثابت می کنند.
در۵ ژوئیه ۱۹۲۱ کمیته مرکزی بلشویک ها با ایجاد یک «اوبالست» با تاکید انکارناپذیر به آذربایجان بودن قره باغ، به جامعه ارامنه آنجا خودمختاری اعطاء کرده است. اصطلاحات بکار برده شده کاملا روشن هستند: «با توجه به ضرورت صلح بین مسلمانان و ارامنه و مناسبات اقتصادی قره باغ علیا و قره باغ سفلی وارتباط همیشگی آنها با آذربایجان، با دادن خودمختاری وسیع محلی، قره باغ در جمهوری سوسیالیستی آذربایجان نگهداری می شود.» کلمات انتخاب شده «ارتباط همیشگی» و«نگهداری» بدون هرگونه ابهام هستند وعلیه دستکاری و بازنویسی تاریخی می باشند که می کوشند ازاصطلاحات «انتقال» و«ضمیمه کردن» قره باغ به آذربایجان استفاده بکنند.
هر کسی کار خود را می کند و درعین حال امروز روسیه و فرانسه بدنبال پیدا کردن راهی در میان مسئولین برای پایان دادن به جنگی هستند که از ۲۷ سپتامبر صدها کشته بجا گذاشته است. اما دیداری که هفته گذشته در مسکو بین وزرای خارجه روسیه، آذربایجان و ارمنستان صورت گرفت جنگ را متوقف نکرد. حمله موشکی که ارتش ارمنستان به گنجه دومین شهر بزرگ آذربایجان انجام داد و ۱۳ کشته و چهل زخمی بجا گذاشت، نقض آشکار کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو و سازمان امنیت وهمکاری اروپاست و باید بشدت محکوم گردد، آذربایجان در جواب و برای حفاظت از شهروندان غیرنظامی خود، پایگاه پرتاب موشک در داخل ارمنستان را تخریب کرد. هر روز خطر گسترش منطقه ای جنگ بصورت غیرقابل کنترل افزایش می یابد.
حال باید خشونت را هرچه زودتر متوقف کرد و این یک موقعیت طلائی برای فرانسه بود که در گروه مینسک همراه با آمریکا و روسیه یک راه حل سیاسی برای بحران پیدا کند اگر فرانسه آشکارا طی اینهمه سال های طولانی در کنار ارمنستان قرار نگرفته بود. فعلا یک قدم اولیه مهم برداشته شده است. بحرانی که بعد از ادعای ثابت نشده حضور مزدوران خارجی در ارتش آذربایجان بین پاریس و باکو ایجاد شده بود، بعد از آخرین مکالمه تلفنی امانوئل ماکرون و رئیس جمهورالهام علیف، برطرف گردید. سپس الهام علیف در مصاحبه با کانال تلویزیونی فرانسه ۲۴ اعلام کرد که، امروز فرانسه موضع بی طرفی اتخاذ می کند، مشکل حل شده، ما ورق را برگرداندیم و با هم درجستجوی راه حل سیاسی درگیری هستیم.
بعد ازصدها کشته در هر دو طرف، شکاف در جامعه جهانی بیش از هر زمان دیگراست. اگرچه جامعه جهانی بی وقفه می خواهد که درگیری خاتمه یابد، اما ناتوان از قبولاندن و اجرای قوانین بین المللی است و همین امر آن را بی اعتبار می کند در حالیکه مساله از نظر قوانین بین المللی روشن می باشد .
بعلت ناتوانی سازمان ملل متحد، باکو موفق شد درعرض دو هفته اهمیت مساله را به جهانیان یادآوری کند که تا بحال نسبت به این جنگ ریشه دار بی تفاوت بود. باید چند نکته را یاد آوری کرد. یقینا ارامنه اکنون درمنطقه اکثریت هستند اما این جمعیت داوطلبانی هستند که بعد از اشغال سرزمینها در سال ۱۹۹۲ توسط ایروان بدانجا آورده شده اند. نباید فراموش کرد که حدود ۷۰۰ هزار آذربایجانی بعد از اشغال از سرزمینهای خود رانده شده اند که از جمله آنها ۴۰ هزار آذربایجانی از قره باغ رانده شده هستند و قوانین بین المللی حقوق آنها را برسمیت می شناسد. این حقیقت ادعای «حق تعیین سرنوشت برای ارامنه» را شکننده می کند زیرا حق تعیین سرنوشت با پاکسازی اتنیک در تضاد قرار دارد.
اگر اصول پایه توافق شده حل اختلاف در سال ۱۹۹۳ بین دو کشور اجرا می شد هیچ یک ازمشکلات فعلی به بار نمی آمد. در واقع نه تنها یک قطعنامه بلکه چندین قطعنامه سازمان ملل متحد خواهان «تخلیه فوری و کامل تمامی سرزمینهای اشغالی قره باغ توسط ارتش ارمنستان» می باشد. قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد به شماره های ۸۲۲، ۸۵۳ ، ۸۷۴ و ۸۸۴ در سال ۱۹۹۳ می باشند و قطعنامه ۲۴۳/ ۶۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۸ می باشد.
باین ترتیب حقیقت تاریخی و منطق حقوق بین الملل دراختیار آذربایجان قرار دارند. به چه دردی می خورد قانون بین المللی وضع کنیم اگر، هر روز بیش از روز قبل، قادر نباشیم که بخواهیم آنرا رعایت بکنند؟ در آنصورت فقط اسلحه حرف آخر را خواهد زد که یا بی عدالتی تاریخی را جبران نماید یا سیاست توسعه طلبی منطقه ای را تقویت کند.
بایستی هرچه زودتر طرفین به سر میز مذاکره به رهبری گروه مینسک برگردند تا راه حل پایدار و متعادل پیدا شود. اینبار باکو اجازه نخواهد داد مذاکره کش پیدا کند و ارمنستان فرصت پیدا کند مشکل را غیرقابل حل سازد. قره باغ آذربایجان است و باید به آذربایجان برگردانده شود.
منبع: مدیا پار ـ فرانسه
نویسنده: هانری فورکادی – مترجم: ماشاالله رزمی
تاریخ مقاله ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰
برای دریافت لینک اصلی خبر اینجا کلیک کنید
