گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
طبق رویه معمول سازمان زندان ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، کلیه متهمین و محکومین در بدو ورود به زندان ها، بنا بر کثرت و قلت آمار جمعیتی اندرزگاه های آن زندان، از یک روز تا نهایتأ یک هفته را بصورت فورمالیته در قرنطینه سکنا می گزینند. البتده قید این نکته نیز لازم است که نبایستی متهمین به زندان ها انتقال داده شوند، بلکه بایستی در بازداشتگاه های جداگانه تحت نظر سازمان اخیر الذکر، با آیین نامه ها و قوانین نص شده خاص اداره گردند. لیکن در عدم اطاله کلام، درباره فلسفه وجودی قرنطینه در زندان ها گفتنی است که این موضوع به اصل «فردی کردن مجازات ها» بر می گردد.
بنا بر اینکه امروزه مطابق با علم پنولوژی (کیفرشناسی) هدف از مجازات چیزی نیست جزء «اصلاح و بازپروی در جهت نیل به بازگشت در اجتماع»، فلذا این امر محقق نمی شود به غیر از اینکه تمهیدات متناسب با آن هدف به مرحله اجرا درآید. فلذا اشخاص نه نهایتأ یک هفته بلکه مطابق قوانین، حدأقل بایستی دو ماه را در قرنطینه زندان ها ماندگار باشند. و در طول این مدت با تشکیل «پرونده شخصیت» برایشان توسط متخصصین حوزه های روانشناسی، روانکاوی، کیفرشناسی، جرم شناسی، جامعه شناسی و… مورد تست ها و آزمون های تخصصی واقع گردند. پرونده ای که منتج به نتایجی همچون اعلام گزارش نظر متخصصین فوق الاشاره به مراجع صالح رسیدگی به پرونده زندانیان و بازداشت شدگان می شود. تا در هر مرحله از مراحل دادسرایی و یا دادرسی مورد نظر قضات نشسته و ایستاده گردد. چرا که قاضی همانند پزشکی می ماند که قبل از گرفتن نبض بیماری اگر اقدام به تجویز نسخه ی درمانی نمایند، در اکثر مواقع با تأثیرات منفی روبرو می شود.
همچنین در مورد دیگر گفتنی است پرونده شخصیتی تشکیل شده به مؤسسات مراقبتی بعد از اتمام محکومیت واصل می شود تا آنان به درستی و دقت لازم ترتیبات لازم را اتخاذ نمایند.
مع الوصف در طول دوره سپری حبس نیز، سازمان زندان ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور بایستی نکته به نکته برای رسیدن به هدف عالی اصلاح و بازپروی برای بازگشت به آغوش جامعه در حق زندانیان و بازداشت شدگان همت گمارد. که در گام نخست این امر محقق نمی شود مگر با تفکیک و طبقه بندی متناسب و موزون. بنابراین حاذقین فوق الذکر با تجویز نظرات علمی با اتکا به معیار تست ها و آزمون های بعمل آورده حداقل دو ماهه شان از زندانیان (مدون یافته در پرونده شخصیتی)، بر اساس وضعیت روانی، سنی، انگیزه ارتکاب جرم، جایگاه اجتماعی، تابعیت، نوع جرم ارتکابی، متهم یا محکوم بودن و… تفکیک و طبقه بندی صوابدید را در راستای نیل به اصلاح و بازپروی را اعمال می کنند. ولوغیر، به همانند وضعیت حال تفکیک و طبقه بندی غیر استاندارد زندان ها که صرفأ تفکیک و طبقه بندی جنسی، نظامی و روحانیت اعمال می شود، آمارها گواه بر آن است که اکثرهم در خصوص زندانیان اصلاح و بازپروی به عمل نمی آید که هیچ، بلکه مجرمین اقامت گزیده در زندان ها برای وهله نخست، با انواع و اقسام فوت و فن های جرم گرایی نیز آشنا شده و بعد از آزادی آن را در جامعه پیاده می کنند.
