گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
رئیس سازمان «طرح‌های بین‌المللی برای جامعه» به نقل از منابع اسرائیلی از طرح همکاری نظامی تسلیحاتی ایران با ارمنستان در قاراباغ اشغالی و همچنین در مرز نخجوان خبر داد.
آریه گوت، رئیس سازمان «طرح‌های بین‌المللی برای جامعه» درباره نقشه راه جدید تهران-ایروان گفت :«در ایروان، پیشنهاد شده است که تمرینات و مانور نظامی مشترک بین ارمنستان و ایران در مرز نخجوان برگزار شود.»
مطرح شدن همکاری تسلیحاتی و برگزاری مانور مشترک ارمنستان با ایران در حالی است که اخیرا سلاح جدید ساخت مشترک ایران و ارمنستان با نام «نجم-۸۰۲» در نمایشگاه نظامی بین المللی روسیه رونمایی شد. نجم-۸۰۲ یک سامانه پدافند ضدهوایی و با هدف حفاظت از نظامیان ارمنی مستقر در قاراباغ تولید شده است.
آقای گوت در سخنانش می‌گوید: «اخیرا با روزنامه‌نگاران و منابع خبری مهم اسرائیل در تماس بودم. با اطمینان می‌گویم ارتش جمهوری آذربایجان آماده رویارویی با هرگونه تحرکات و تخریبات در خط مقدم جبهه است. نیروهای مسلح (جمهوری) آذربایجان در آپریل سال ۲۰۱۶ میلادی در واکنش به تحرکات نظامی ارمنستان و برای اطمینان از ایمنی شهروندان آذربایجان حمله نظامی ویرانگری را علیه ارتش ارمنستان انجام داد. برای کسی پوشیده نیست که کشور (جمهوری) آذربایجان دارای قدرتمندترین و قوی‌ترین ارتش در قفقاز جنوبی است. نخست وزیر ارمنستان به خوبی می‌داند که درگیری نظامی مستقیم با آذربایجان منجر به فروپاشی و نابودی کامل ارمنستان خواهد شد. من اصلا نمی‌خواهم پتانسیل نظامی جمهوری آذربایجان را با ارمنستان مقایسه کنم، زیرا این موضوع کاملا غیرقابل مقایسه و آشکار است. به نظر من نیکول پاشنیان تلاش خواهد کرد تا با اجتناب از بحرانی کردن وضعیت بدنبال برقراری تعادل باشد چراکه تشدید بحران می‌تواند برای پاشنیان و ارمنستان وضعیت غیرقابل برگشتی را رقم بزند.»
کارشناس مسائل اسرائیل در ادامه تاکید دارد: « در ایروان، پیشنهاد شده است که تمرینات و مانور نظامی مشترک بین ارمنستان و ایران در مرز نخجوان برگزار شود. آیا این بدین معنی است که بیانیه اخیر وزیر دفاع ارمنستان تحت عنوان “جنگ جدید برای قلمروهای جدید” طرح حمله ارتش ارمنستان به نخجوان را نشان می دهد؟ در اینجا و در وهله نخست، موضع رسمی تهران جالب است. زیرا به هیچ وجه مهم نیست که جمهوری آذربایجان و ایران در مورد روابط “دوستانه و صمیمی” تا چه میزانی صحبت کنند، چراکه منافع ملی و امنیتی دو کشور متفاوت از یکدیگر است. جمهوری آذربایجان تقویت پتانسیل نظامی خود را در توسعه همکاری نظامی با ایالات متحده آمریکا و اسرائیل و همچنین دریافت تجهیزات مناسب و مدرن از این دو کشور می‌بیند. ایران برعکس، معتقد است که چنین همکاری‌هایی در همسایگی خود منافع‌اش را به خطر می‌اندازد. تهران نگرش منفی نسبت به روابط آذربایجان با ناتو و اتحادیه اروپا دارد و در این وضعیت احتمال و امکان انجام تمرینات مشترک نظامی با ارمنستان بعنوان کشوری متجاوز که ۲۰ درصد از اراضی آذربایجان بعنوان کشوری با ۹۶ درصد جمعیت مسلمان را اشغال کرده است، وجود دارد.
آقای گوت می‌افزاید: «بدون شک اگر سیاست “متوازن” تهران در منطقه نبود، ارمنستان با مشکلات شدیدتری مواجه می‌گشت. در طول سخت‌ترین دوره تاریخ ارمنستان، 42 کیلومتر مرز مشترک ارمنستان با ایران همواره تنها دروازه مطمئن ارمنستان به جهان بوده است. همچنین بزرگراهی در حدود ۴۰۰ کیلومتر با نام غیررسمی “جاده حیات” که ایروان را به اقتصاد ایران متصل می‌کند از اهمیت زیادی برخوردار است. این بزرگراه به ارمنستان برای رفع مشکلات اقتصادی کمک شایانی کرده است. اقدامات و ساخت این بزرگراه در سال ۱۹۹۴ یعنی در زمان اشغال اراضی آذربایجان آغاز شد، زمانی که آیت‌الله‌ها و ژنرال‌های ایران با بی‌تفاوتی و اشتیاق نظاره‌گر ویرانی شهرها و روستاهای آذربایجان و همچنین رنج برادران مسلمان خود در آذربایجان بودند. “جاده حیات” بعنوان مهمترین راه مواصلاتی در سال ۱۹۹۶ بین ارمنستان و ایران رسما افتتاح شد. این نخستین پروژه بزرگ و مشترک بین تهران و ایروان بود. واقعیت این است که امروز ارمنستان تنها شریک راهبردی ایران در قفقاز جنوبی است. مسیرهای حمل و نقل و ارتباط بین ارمنستان و جهان از خاک ایران عبور می‌کند.»
رئیس سازمان طرح‌های بین‌المللی برای جامعه ادامه می‌دهد: «درشرایط انزوای اقتصادی ارمنستان و ممنوعیت حمل و نقل از طریق آذربایجان و ترکیه، ایران بعنوان مهترین راه خروجی ارمنستان به آسیا و خاورمیانه بوده و نقش بزرگی ایفا کرده است. مقامات رسمی تهران هدف خاصی را در ارتباط با امنیت ملی و تمامیت ارضی خود دنبال می‌کنند، یعنی جلوگیری از مستقل و قوی شدن جمهوری آذربایجان. بطور مستقیم و یا غیرمستقیم، شکوفایی جمهوری آذربایجان در کنار فاکتور سکولاریم در این کشور، بر افکار میلیون‌ها آذربایجانی مقیم در ایران تاثیر خواهد گذاشت. در این میان، تقویت هویت ملی در آذربایجان جنوبی نیز یک تهدید جدی برای حکومت ملایان در ایران است. مقامات رسمی تهران در سراسر جهان از دفاع از مسلمانان محروم و مظلوم سخن می‌گویند و اما با داشتن ۶۰۰ کیلومتر مرز مشترک با کشور مسلمان نشین آذربایجان که در نتیجه اشغال ۲۰ درصد از اراضی آن، حدود ۱ میلیون مسلمان آواره شده، در حال توسعه روابط با دولت متجاوز ارمنستان و حتی آماده انجام تمرینات نظامی با آن است. شاید ارمنستان بدنبال برنامه‌های تحریک آمیزی برای حمله به نخجوان بعنوان بخشی جدایی ناپذیر از اراضی آذربایجان باشد، اما ایروان به خوبی می‌داند که هر گونه اقدام تحریک آمیز بنوعی شروعی برای پایان دادن به ارمنستان و نیروهای مسلح ارمنی خواهد بود. در وضعیت پرتنش کنونی بیانیه وزارت دفاع ارمنستان در مورد “جنگ جدید برای سرزمین های جدید” منجر به این واقعیت می‌شود که جنگ تنها راه آذربایجان برای رسدین به عدالت خواهد بود. مقامات رسمی باکو بارها به ارمنستان هشدار داده و تاکید کرده‌اند که هرگز با تداوم شرایط موجود موافق نخواهد شد. با این حال اظهارات رهبران نظامی و سیاسی ارمنستان به نگرانی، ترس و ناامیدی آنها اشاره دارد.»
